Afgescheidenheid versus Verbinding

In deze blog neem ik je graag mee in waar het leven ons toe uitnodigt: De uitnodiging om ons te herinneren wie we zijn. Als we onze wonden omarmen zal het ons helpen meer in verbinding te leven. We kunnen onszelf en elkaar beter begrijpen en echt zien. In deze blog ook de tekst uit een prachtige blog over ‘Communicatie in relatie’ van mijn lieve vriendin Duija Bregje Ros die nu in Amerika woont.

Ook maak ik de link naar mijn andere site waar je meer de basis vindt van al mijn diensten. Want als we meer belichamen wie we werkelijk zijn, kunnen we meer leven dan overleven, en last but not least, juist ook in deze tijden, kunnen we in verbinding een nog veel mooiere liefdevollere wereld manifesteren.

Leven of Overleven

Dit lees je op mijn andere website www.irmalok.com, meteen bovenaan :

We leven in transitietijd. Er is veel crisis, zowel op persoonlijk, economisch, relationeel, gezondheids- als ook op wereldniveau. 

We zijn helaas meer gewend geraakt aan overleven dan leven. Vanuit een diepe onbewuste conditionering leven we een oud verhaal. Terwijl we van nature vrije en sociale wezens zijn.

Dat oude verhaal gaat over de illusie van afgescheidenheid. Het is hoog tijd voor het nieuwe verhaal. Wat eigenlijk een nog veel ouder verhaal is, één die we lijken te zijn vergeten. Het is de realiteit en die is zo mooi, zo prachtig, is zo schoon en heel ♡.

Tijd dus voor het al eeuwenoude verhaal! 

Het is van belang ons te realiseren dat de manier waarop we veelal leven niet overeenkomt met onze natuurlijke staat van zijn. Want van nature zijn we heel levendig, zijn we heel en één. Dan kunnen we meer Leven in plaats van Overleven. Zullen we Liefde meer laten regeren. Zullen we ons ook anders verhouden tot elkaar ♡.

Van nature kent een samenleving diepe en duurzame relaties

Op de andere website gaat het hierop door:

We mogen ons herinneren dat het onze natuurlijke aard is, ons verbonden en ruim te weten en dat we elkaar willen versterken. 

Charles Eisenstein: “De tijd van Nu vraagt om een minder egoïstisch, minder materialistisch en kapitaalgericht leven. In dit verhaal speelt het individu teveel de hoofdrol. De individuen zijn teveel, vaak onbewust, met niets of niemand verbonden en zijn daardoor in continue concurrentie met elkaar, dieren en de natuur.”

Als we onszelf en de aarde willen genezen hebben we volgens Charles dan ook een ander verhaal nodig: een eeuwenoud verhaal waarin we verbonden zijn met onszelf en alles om ons heen. Een verhaal over verbinding, liefde en begrip.

Samenleven in verbinding

Als we de verbinding weer voelen met onszelf, elkaar en ons onderdeel voelen van alles wat leeft, creëren we een wereld die beter is voor ons nu en voor de toekomstige generaties later.

Wat daarbij helpt is het echt ervaren van jezelf in je lichaam. Want je lichaam bezit een grote wijsheid en heeft alles bewaard wat je tot nu toe niet kon of wilde voelen. Het lijkt een cliché, dat we eerst zelfliefde hebben te ontwikkelen en toch is dat de enige manier om meer waardigheid en verbinding te ervaren. Een diepere verbinding met jezelf laat je voelen dat je al heel bent! Dat er niks mis is met jou ♡.

De overtuiging, dat er van alles aan jou mankeert wat je zou moeten veranderen, dat je moet presteren en voldoen om erbij te horen, dat…. ga nog maar even door…. Het is het oude verhaal.

Je bent al Heel

Zijn wie je bent, die staat van Zijn, mogen we ons herinneren. Door goed te luisteren naar ons lichaam komen we erachter welke gevoelens erkend willen worden. We gaan begrijpen waarom we de dingen doen zoals we ze doen en wat we zoal hebben ingehouden. Het is teruggehouden energie, die heel graag wil leven. Deze energie huist in de beschermlagen opgebouwd in ons jonger leven. Het bevrijden hiervan opent de weg naar verandering, naar een tevoorschijn komen waarin we meer tot ons recht komen. We kunnen wie we zijn en altijd al waren, meer belichamen.

In de groei naar meer jezelf zijn en dichterbij jezelf blijven en leven, ontdek je ook dat er niets egoïstisch aan is jezelf voorop te zetten. Vanuit het contact met jezelf kun je immers echter contact maken met de ander. In die ruimte is veel, juist meer verbinding te ervaren.

♡ — Relaties

In de gegroeide zelfliefde en de vergrote innerlijke ruimte, wordt het makkelijker verbindend te communiceren. Om je gevoelens te delen en echt te willen luisteren. Soms betekent het in deze groei, dat je een andere weg inslaat, nieuwe mensen ontmoet. Vaak omdat je uit de illusie stapt nog iets te willen van de ander wat met vroeger te maken had (voortkomend uit de illusie van afgescheidenheid, ontstaan in ons kindzijn).

Met regelmaat betekent het ook dat je bestaande relatie(s) juist verdiept of verdiepen. Omdat je het zo bent gaan waarderen samen, om jezelf te voelen en dat in contact te brengen. Vanuit je eigen gevoel, je eigen pijn, je eigen verdriet, jouw wond. De ander niet verantwoordelijk te maken voor wat jij voelt. Want je weet: ‘het is het oude verhaal, het verhaal waarin ik me afgescheiden heb gevoeld. In mijn kind-zijn ben ik tekort gekomen, zijn bepaalde, vaak heel wezenlijke gevoelens niet erkend. Daarom ben ik patronen gaan ontwikkelen, ben ik gaan projecteren, gaan wijzen, beschuldigen of ben ik me gaan aanpassen of me gaan terugtrekken.’

Nu is het natuurlijk iets heel anders om dit met ons hoofd rationeel te begrijpen dan de wond ook echt met liefde te verwelkomen, te voelen en te omarmen. Wanneer we dat doen, dan vallen we echt meer terug in ons zelf, op de bodem van onze heelheid.

Ga mee op reis en ontwikkel diepe en duurzame relaties. Het begint in jou ♡.

Hierna lees je meer over je levendige spontane staat van Zijn en hoe je in verbinding communiceert.

Ieder kind wordt intelligent geboren, helder, schoon.

Het leven is speels, plezierig, want het hele bestaan is een grandioos circus. Het is allemaal zo plezierig – al die kleuren van de bloemen, zoveel prachtige dieren, vogels, wolken, en ze bestaan zomaar; ze dienen geen enkel doel. Het leven heeft geen doel. Het is een spel op zich. Het is pure overdaad van energie, energie die overstroomt – het bestaan blijft groeien.

Het leven is zelden zo serieus als we denken en als we dat inzien, beloont het leven ons met steeds meer gelegenheden om te spelen.

Osho

Uit je hoofd, in je lijf

We worden geboren met een pure spontane levendigheid. We groeien, worden opgevoed, krijgen onderwijs. Er wordt meer en meer en steeds vaker een sterk appèl gedaan op onze mentale intelligentie. Dat is ook niet zo raar want in onze westerse samenleving ligt de nadruk erg op denken en weten. We groeien ermee op. Vaak zijn we vervreemd geraakt van ons lichaam en zijn we verleerd om nog duidelijk te voelen wie we zijn en wat we willen.

In een meer ontspannen hoofd en lijf ervaar je meer innerlijke rust en wordt het moeitelozer jezelf te zijn. Dan ben je vrijer van allerlei dingen waar je in je hoofd druk mee kon zijn, die je ervan weerhielden te leven wie je bent en kun je makkelijker bij jezelf blijven, keuzes maken die bij je passen, ook in relaties.

Relaties & Relateren

Je neemt altijd jezelf mee in het relateren met de ander. Of het nou je lief is, je vader of moeder, vriend of vriendin, broer of zus of een andere dierbare. Wanneer je beiden de bereidheid voelt een thema aan te kijken, je relatie te willen verdiepen, liefde meer leidend wil laten zijn, elkaar beter wilt begrijpen en elkaar écht wilt zien dan opent zich een enorme rijkdom.

Communicatie in Relatie

Heel graag deel ik hieronder een prachtig heldere beschrijving van mijn lieve vriendin Duija Bregtje Ros, over communicatie in relaties. Over waar vandaan we communiceren, vanuit welke laag, vanuit welk jonger deel in ons.

Veel dank aan Duija Bregtje die ik al ken sinds de lagere school, nu in Amerika woont en met wie ik me nog immer diep verbonden voel. Wat bijzonder dat we ons beiden bezig houden op onze eigen manier met ‘embodiment’, met belichaming.
De tekst is automatisch vertaald naar het Nederlands. Lees je liever de Engelse versie, klik dan op deze link. Wees vooral ook welkom meer te lezen, zien en luisteren van Duija op haar site ♡

Heb je interesse om zelf het onderzoek te doen samen? Dan ben je natuurlijk meer dan welkom om een Duo-sessie te boeken. 

Komen we uit scheiding of verbinding in onze communicatie?

In communicatie met anderen, vooral geliefden, kunnen we voortkomen uit scheiding of vanuit verbinding. Als we uit scheiding komen, komen we uit een plek waar we proberen te bewijzen dat we gelijk hebben en de ander fout is. We komen uit een plek van vechten, arrogantie, oordelen en ons beter voelen dan de ander.

Dit is duidelijk geen plek om dichterbij te komen. Wat belangrijk is om te begrijpen is dat de scheiding komt vanuit een plek van aangeraakt worden in onze oude wonden. We identificeren ons met die wonden en reageren vanuit hen. We geloven echt dat de ander ons iets heeft aangedaan, en we horen alles wat ze zeggen door die lens.

Wat er gebeurt is dat we op een zeer kwetsbare plek geraakt worden en meteen een verdediger naar boven komt. De verdediger begint ons weg te leiden van die kwetsbare plekken, meestal door de ander aan te vallen. Of door de schuld te geven of door het slachtoffer te spelen.

Die jonge plekken kunnen zo pijnlijk zijn en zo beschamend dat die verdedigers alles doen om daar niet heen te hoeven. Ooit hielpen onze verdedigers ons daadwerkelijk toen we klein en weerloos waren, door het tegenovergestelde te zijn als het deel dat beschaamd werd. Onafhankelijk in plaats van behoeftig, makkelijk en lief in plaats van boos enz. Maar nu we volwassen zijn, moeten we verantwoordelijkheid voor hen nemen, want ze kunnen behoorlijk destructief zijn in hun zoektocht om de beschamde delen te vermijden.

We kunnen leren om genoeg afstand te nemen van onze triggers om tenminste te zeggen: "Hey ik denk dat ik getriggerd ben, laten we even de tijd nemen. ” Dan kunnen we wat tijd nemen om te voelen in de kwetsbaarheid onder de delen in ons die vechten en beschuldigen.

Om echt tot verbinding te kunnen komen moeten we ons diep voelen op die kwetsbare plekken, ze accepteren en ze vervolgens delen met onze mensen. Dit is niet makkelijk omdat het voelt als sterven, aangezien dat de plekken zijn waar we gescheiden zijn. Ook is er meestal veel schaamte en daarom is het gewoon voelen niet genoeg. Door over die plekken te delen met mensen die ons steunen, kunnen we de schaamte verbranden en onszelf dieper accepteren.

Zodra we onze eigen schandelijke plekken accepteren, zien we de wereld niet meer door de lens van goed of fout of 'beter dan'. We beseffen dat, wat we diep van binnen zijn, deze Godachtige Liefde is die alles bevat. De liefde die alles precies accepteert zoals het is, en die onvoorwaardelijk liefheeft. En we beseffen dat alle anderen dat ook zijn. We waarderen de moeilijke reis die iedereen maakt, proberen zijn wonden te accepteren en proberen van zichzelf te houden. Hoe meer we open staan voor mensen, hoe meer we zien hoe iedereen liefde zelf is. En we zien hoe iedereen zijn wonden heeft en zijn unieke schoonheid.

Dus de wereld wordt een plek van zielen op weg naar liefde en we voelen ons op geen enkele manier beter (of slechter) dan wie dan ook. We voelen gewoon compassie voor hun specifieke reis. We staan open om van iedereen die we ontmoeten te leren en te begrijpen. Als we praten, gaat het niet over proberen uit te zoeken wie beter is of 'verder,' omdat we weten dat zoiets niet bestaat. Het gaat om het begrijpen van hun ervaring van de wereld. We beseffen dat alle ervaringen even geldig en belangrijk zijn voor het geheel. We zien overal liefde. We zien hoe ieder van ons probeert terug te komen naar die liefde. Het enige wat we willen doen is elkaar helpen en kwetsbaar zijn zodat we samen op die plek van liefde kunnen blijven.

Een paar dingen die belangrijk zijn om te realiseren

Uiteindelijk gaat het alleen maar om wat het dichtst bij de waarheid ligt. Naar wat er daadwerkelijk gebeurt. Aangezien liefde de werkelijke realiteit van alles is, hoe verder we van liefde afdwalen, hoe meer we uit de realiteit zijn of in illusie zijn.

Iedereen wil eigenlijk dichtbij zijn. Er zijn vele manieren waarop we ons daarvan kunnen wenden en ons kunnen identificeren met delen van ons die niet dichtbij voelen. Maar onder onze meest onschuldige kwetsbaarheid wil iedereen gewoon liefhebben. Zelfs niet om geliefd te worden - we willen alleen geliefd worden zodat we ons veiliger voelen om lief te hebben. Uiteindelijk wil iedereen liefhebben want dat is wat we zijn.

Het belangrijkste in een relatie is dat beide mensen zich veilig kunnen voelen. Het is het gevoel dat de ander altijd het beste voor ogen heeft.

Wanneer we ons niet dicht bij een persoon voelen, wanneer er enige vorm van oordeel is, is het ALTIJD wij die aangeraakt worden op een gewonde plek. Het gaat nooit om de ander. Niemand kan ons op één manier laten voelen.

Als we aandringen op de verantwoordelijkheid van de andere personen voor hoe we ons voelen, dan projecteren we. Bijvoorbeeld als je zegt dat je partner je niet steunt, is de kans groot dat je jezelf niet genoeg hebt ondersteund. Misschien ben je niet kwetsbaar of duidelijk genoeg kunnen zijn om uit te leggen hoeveel je ondersteuning nodig hebt. Of vind je het lastig om hulp te vragen. In dat geval laat je jezelf in de steek door niet te vragen wat je nodig hebt. In plaats daarvan verwacht je dat je partner verantwoordelijkheid neemt voor je onvermogen om kwetsbaar te zijn.

We zijn ieder verantwoordelijk voor onze gevoelens en onze grenzen. ‘Dit gedrag is niet ok voor mij, vanwege wat ik vroeger heb meegemaakt. Is er een manier om daar een overeenkomst over te maken? ' Dus we onderhandelen over wat we nodig hebben van de ander om zich veilig te voelen. We eisen het niet of verwachten het niet zonder onszelf bloot te stellen.

In gesprekken wanneer één of beide getriggerd worden en zich gescheiden voelen, is het heel belangrijk om het gesprek te stoppen. Het is makkelijk om in ruzie gezogen te worden omdat de ander aanvalt en wij willen uitleggen dat het niet waar is. Maar als we getriggerd worden, zullen we de ander niet kunnen horen omdat we uit scheiding komen.

Wanneer we vanuit een plaats van scheiding hebben gereageerd en de ander pijn hebben gedaan, is het belangrijk om de pijn te erkennen en ons te verontschuldigen. Dit is geen bekentenis dat je fout of gebrekkig bent. Het is gewoon een erkenning dat we begrijpen dat wat we deden pijnlijk was voor de ander, omdat we niet uit verbinding kwamen. Op deze manier houd je de beurzen bespaard.

De andere reden voor verontschuldigen is dat het ons bescheiden maakt. De verdedigers zijn per definitie niet bescheiden en 'voelen beter dan', dus de nederigheid is een manier om de verdedigers op een meer waarheidsgetrouwe plek te plaatsen.

Zoals ik al zei, wij zijn niet verantwoordelijk voor hoe andere mensen zich voelen. Dus iemand de schuld geven van onze gevoelens is niet ok. Maar het is belangrijk dat we de ander laten zien dat we geven om hoe ze zich voelen, als de gevoelens van iemand gekwetst zijn door wat we hebben gedaan. Het is hun shit maar je wilde ze niet zo laten voelen.

In relatie is het makkelijk om je spullen op de ander te projecteren. Ze zijn te dit of te dat. Maar het is goed om te beseffen dat het altijd een projectie is van je zelf niet accepteert. Anders blijf je gewoon partners aantrekken met dezelfde 'faults'.

Ideaal in een relatie helpen we elkaar groeien. Wanneer iemand een sprong maakt in het begrijpen van zichzelf, is het een kans voor de ander om op te stappen en ook een dieper begrip van zichzelf te krijgen. Wanneer de relatie stopt met groeien, eindigt het meestal, tenzij beide partners zekerheid boven groei verkiezen.

Kwetsbaarheid is de sleutel tot intimiteit. Als we onszelf niet kennen, blijft het op het niveau van "Jij hebt dit met mij gedaan" wat destructief is en uiteindelijk saai is. Als we intimiteit willen, moeten we bereid zijn om in onszelf te kijken en te voelen wat er is. Want intimiteit met iemand begint met intimiteit met onszelf. Dit is geen rationeel proces. Het is eigenlijk een langzaam proces van in jezelf voelen en blijven bij wat ongemakkelijk is. Het is niet makkelijk omdat we zo geconditioneerd zijn om van onszelf af te keren op het moment dat dingen ongemakkelijk gaan voelen. Maar zodra we onszelf leren kennen, kunnen we onszelf blootstellen aan anderen, zodat onze verdedigers nederig kunnen worden en minder prominent worden.

Op deze manier gaan gesprekken over het delen van onze ervaring in plaats van over wat jij denkt dat de ander jou heeft aangedaan. Het gaat over het delen van je specifieke wereldervaring en het wordt een interessant en zelfs leuk iets om met elkaar te delen. "Oh echt, je voelde dat ik afstandelijk was, mijn ervaring was dat ik super behoeftig was! ” En hoe beter we elkaar leren kennen, hoe veiliger het is, want dan is het veel makkelijker om elkaar terug te hebben.

Hoe meer we onszelf leren kennen en onszelf blootstellen, hoe minder verdedigd we worden. We staan meer open voor elkaar en voor het leven zelf. We omarmen het leven zoals het is elk moment zonder eisen of voorwaarden.

De manier om daar te komen is door een relatie, want daar raakten we aanvankelijk gekwetst toen we klein waren. We lopen allemaal met elkaar naar huis.

Recovering Sacredness
The Art of Embodiment

with Duija Ros
Santa Fe

Welkom voor jullie reis in Liefde. Je kunt me bellen of mailen ♡♡